لوپوس آنتی کواگولانت

این آزمایش به نام های Lupus inhibitor، PTT-LA، Lupus anticoagulant، DRVVT وMRVVT هم شناخته می شود ولی نام متعارف آن همان لوپوس آنتی کواگولانت می باشد. نام این آزمایش از خاصیت آن در واکنش ضد انعقادی گرفته شده است.
در حقیقت در محیط آزمایشگاه (in vitro)این آنتی بادی ها با تداخل در استفاده فسفولیپیدها در واکنش انعقاد موجب طولانی شدن (4)APTT می گردند. اما در بدن انسان (in vivo)به نظر میرسد این آنتی بادی ها با تاثیر روی فسفولیپیدهای غشا پلاکتی موجب افزایش چسبندگی پلاکت ها و در نتیجه انعقاد داخل عروقی می گردند.

آزمایشات مرتبط با این تست شامل آنتی فسفولیپید، آنتی کاردیولیپین، آنتی بتا 2 گلیکوپروتئین، PTT، Thrombin time،PT و آزمایش خنثی سازی پلاکت می باشد.
دریک نگاه این آزمایش برای کمک به ارزیابی آزمایش PTT طولانی و غیر نرمال و درموارد ترومبوتیک مانند ترومبوآمبولی و یا سقط جنیـــن های مکرر، سندرم آنتی فسفولیپید استفاده شده ولی برای تشخیص لوپوس(SLE)مورداستفاده قرار نمی گیرد. نمونه مورد نیاز برای این آزمایش خونگیری و جمع آوری نمونه به صورت پلاسما (مانند آزمایش PT)می باشد.
لوپوس آنتی کواگولانت ها اتـــو آنتی بادی هایی هستند که توسط سیستم ایمنی در مقابــــل فسفولیپیـــدها و یا پروتئین های مرتبط با فسفولیپیدهای بیمار تولید می شود.
فسفولیپیدها نقش حیاتـــی در پروسه انعقاد خون دارند. آنها در سطح پلاکت ها وجود داشته و موجب فعال شدن چندین فاکتور انعقادی می گردند. این آزمایش به این دلیل lupus anticoagulant نامیده شده که اولین بار در چنین بیمارانی یافت شد.
در حالیکه در بیمارانی با دیگر بیماری های اتوایمیون و افراد HIV مثبت و مبتلا به AIDS، سرطان ها و افرادی که داروهای مخصوصی مانند فنوتیازین ها، پروکایین آمید مصرف می کنند نیز یافت می شود. همچنین در 1-2% افراد سالم ممکن است این آنتی بادی ها وجود داشته باشد.
وجود این آنتی بادی ها (LA)موجب افزایش سرعت تشکیل لخته خون در ورید و شریان ها به خصوص وریدهای ساق پا می شود این لخته ها انسداد رگ و حتی ایجاد سکته مغزی، سکته قلبی آمبولی ریه، سقط جنیـــن های مکرر به خصوص در سه ماهه دوم و سوم بارداری می گردد. همانطوری که ذکر شد در محیط آزمایشگاه وجود این آنتی بادی ها(LA)موجب افزایش انعقاد برای مثال در آزمایش PTT می گردد.
هیچ آزمایشی به تنهایی برای تشخیص آنتی بادی های LA وجود ندارد و تنها با استـــفاده از آزمــایشات متواتری می توان به وجود آن ها پی برد. اولین آزمایشات برای بررسی وجود این آنتی بادی هابر اساس آزمایشات راژین های فسفولیپیدی مانند PTT، PTT-LA و DRVVT است. بر اساس جواب این آزمایشات اولیه بررسی های دقیق تر برای تایید وجود یا عدم وجود این آنتی بادی ها(LA)انجام خواهد گرفت.
LA یکی از سه آنتی بادی اصلی آنتی فسفولیپیدی است که مربوط به ترومبوز می شـــود. آنتـــــی کاردیـولیپین،آنتی فسفولیپید آنتی بادی و آنتی بادی ضد بتا2 گلیکوپروتئین از دیگر آنتـــی بــــادی های مرتبـــط می باشند.
در خون بیماران مبتلا به سندرم فسفولیپید یک یا چند عدد از این آنتی بادی ها یافت می شود. بر اساس یافته های آزمایشگاهی تنها وقتی نیاز به انجام آزمایش تکمیلی DRVVT می باشد که بیمار دارای زمان آزمایش غیرطبیعی در APTT باشد. بنابراین توصیه می گردد قبل از ایجاد مخارج برای بیمار ابتدا آزمایش APTT با کیت های استاندارد و معتبر انجام گردد.
روش کار بدین صورت است که اگر آزمایش PTT بیمار غیرطبیعی بود به نسبت مساوی پلاسمای بیمار را با مجموع پلاسماهای طبیعی(pooled)مخلوط کرده و سپس آزمایش PTT را انجام می دهیم در صورت طبیعی شدن زمان PTT امکان وجود LA تقریبا منتفی است و در صورت طولانی بودن زمان PTT نمونه بیمار را جهت آزمایش DRVVT (سم مار راسل)و بررسی آنتی فسفولیپیدهای مختلف مورد بررسی قرار می دهیم.